φλέγμων

ο, Ν

(λόγιος τ.) ιατρ. οξεία ή υποξεία πυώδης φλεγμονή τού κυτταρώδους συνδετικού ιστού, η οποία επεκτείνεται διάχυτα κατά μήκος τών σχισμών τών ιστών και γι' αυτό δεν έχει συνήθως σαφή όρια.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. phlegmon (< φλεγμονή)].